دکتر قیصر امین‌پور در دوم‌ اردیبهشت‌ ماه‌ 1338 در گُتوند از توابع‌ شهرستان‌ دزفول‌ به‌ دنیا آمد.

دوران‌ کودکی‌ و تحصیلات‌ ابتدایی‌ را در زادگاهش‌ گذراند و برای‌ ادامه‌ تحصیل‌ به‌ دزفول‌ رفت.

امین‌پور در سال‌ 1357 دیپلم‌ تجربی‌ گرفت‌ و سپس‌ تحصیلات‌ دانشگاهی‌ خود را در رشته‌ دامپزشکی‌

در دانشگاه‌ تهران‌ آغاز کرد.

وی‌ در سال‌ 1358 با انصراف‌ از رشته‌ دامپزشکی، به‌ جمع‌ دانشجویان‌ علوم‌ اجتماعی‌ پیوست.

قیصر امین‌پور مجدداً در سال‌ 1363 تغییررشته‌ داد و تحصیلات‌ خود را در رشته‌ زبان‌ و ادبیات‌ فارسی

‌ دانشگاه‌ تهران‌ دنبال‌ کرد و در سال‌ 1366 به‌ دریافت‌ مدرک‌ کارشناسی‌ نائل‌ آمد.

وی‌ در همان‌ سال‌ به‌ ادامه‌ تحصیل‌ پرداخت‌ و در سال‌ 1369 مدرک‌ کارشناسی‌ ارشد زبان‌ و

ادبیات‌ فارسی‌ را کسب‌ کرد و در ادامه‌ این‌ راه‌ در بهمن‌ ماه‌ سال‌ 1376 با دریافت‌ مدرک‌ دکترای‌

زبان و ادبیات‌ فارسی‌ از دانشگاه‌ تهران‌ فارغ‌التحصیل‌ شد.

دکتر قیصر امین‌پور از زمرهِ‌ شاعرانی‌ بود‌ که‌ از همان‌ آغاز فعالیت‌های‌ حوزه‌ هنری‌ به‌ جمع‌

گروه‌ شعر آنجا پیوست‌ و همگام‌ با سایر شاعران‌ فعال‌ حوزه‌ هنری‌ در بسیاری‌ از شب‌های‌

شعر برگزار شده‌ در جبهه‌های‌ دفاع‌ مقدس‌ شرکت‌ کرد و در مناطق‌ مختلف‌ عملیاتی‌

به‌ شعرخوانی‌ پرداخت.

وی‌ عضو شورای‌ شعر و ادبیات‌ حوزه‌ بود و در تشکیل‌ جلسات‌ شعرخوانی‌ و نقد و بررسی‌

شعر و تشویق‌ و ترغیب‌ شاعران‌ جوان‌ انقلاب‌ نقش‌ مؤ‌ثر و ارزنده‌ای‌ داشت. فعالیت‌های‌

امین‌پور در حوزه‌ اندیشه‌ و هنر تا اواخر سال‌ 1366 ادامه‌ یافت.

کارنامه قیصر امین‌پور

وی‌ سپس‌ به‌ جمع‌ نویسندگان‌ و شورای‌ سردبیری‌ مجله‌ سروش‌ نوجوان‌ پیوست‌.

همچنین دکتر امین‌پور به‌ تدریس‌ زبان‌ و ادبیات‌ فارسی‌ در دانشگاه‌ اشتغال‌ داشت.

وی‌ در آخرین‌ روزهای‌ سال‌ 1377 دچار سانحه‌ تصادف‌ در جاده‌ کناره‌ شمال‌ گردید و

به‌ شدت‌ مجروح‌ شد.

شدت‌ جراحات‌ وارده‌ به‌ دکتر امین‌پور به‌ حدی‌ بود که‌ وی‌ به‌ دفعات‌ تحت‌ عمل‌های‌ مختلف‌

جراحی‌ قرار گرفته‌ و برای‌ ادامه‌ معالجات‌ برای‌ مدت‌ کوتاه‌ به‌ کشور انگلستان‌ اعزام‌ شد.

وی‌ در سال‌ 1381 تحت‌ عمل‌ پیوند کلیه‌ قرار گرفت‌ و بهبودی‌ نسبی‌ یافت.

دکتر قیصر امین‌پور در سال‌ 1367 از مؤ‌سسه‌ گسترش‌ هنر، جایزه‌ ویژه‌ نیما یوشیج‌ را دریافت‌ کرد.

همچنین در سال‌ 1378 از سوی‌ وزارت‌ فرهنگ‌ و ارشاد اسلامی‌ به‌ عنوان‌ یکی‌ از شاعران‌

برتر دفاع‌ مقدس‌ در دهه‌های‌ 60 و 70 برگزیده‌ شد.

نويسنده : ADMIN | تاريخ : برچسب:,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |

درگذشت بانوی آواز ایران - مرضیه - را تسلیت میگوییم - اتاقک

مرضیه در سال ۱۳۰۴ در تهران بدنیا آمد و در ۲۱ مهرماه سال ۱۳۸۹، در ۸۵ سالگی

در اثر بیماری سرطان در پاریس درگذشت. پدر و مادرش از یک خانواده هنردوست

بودند و هنرمندانی از قبیل مجسمه‌ساز، نقاش و مینیاتوریست و موسیقی‌دان در

فامیلش زیاد بودند.

نويسنده : ADMIN | تاريخ : برچسب:,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |

سهراب سپهری شاعر و نقاش معاصر ایران در پانزده مهر ماه ۱۳۰۷ در کاشان

پا به عرصه حیات گذشت و در  سیزده اردیبهشت ۱۳۵۹ در تهران درگذشت.

وی پس از طی تحصیلات شش ساله ابتدایی در دبستان خیام کاشان (۱۳۱۹) و

متوسطه در دبیرستان پهلوی  کاشان (خرداد ۱۳۲۲) و به پایان رساندن دوره ی

دو ساله ی دانشسرای مقدماتی پسران (خرداد ۱۳۲۴)، در

آذر ۱۳۲۵ به استخدام اداره ی فرهنگ کاشان در آمد. در شهریور ۱۳۲۷ در

امتحانات ششم ادبی شرکت نمود  و دیپلم دوره ی دبیرستان خود را

دریافت نمود.سپس به تهران آمد و در دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه

تهران به تحصیل پرداخت و هم زمان به استخدام شرکت نفت در تهران در آمد

که پس از هشت ماه کار استعفا  کرد.

سپهری در سال ۱۳۳۰ نخستین مجموعه ی

شعر نیمایی خود را به نام «مرگ رنگ» انتشار داد. در سال ۱۳۳۲

از دانشکده هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد و به دریافت نشان درجه ی اول

علمی نیز نایل آمد. در همین سال  در چند نمایشگاه نقاشی در تهران

شرکت نمود و نیز دومین مجموعه ی اشعار خود را با عنوان «زندگی خواب

ها» منتشر کرد. آنگاه به تأسیس کارگاه نقاشی همت گماشت.

در آذر ۱۳۳۳ در اداره ی کل هنرهای زیبا (فرهنگ و هنر) در قسمت موزه ها

شروع به کار کرد و در ضمن در هنرستان های هنرهای زیبا نیز به تدریس

می پرداخت. در مهر ۱۳۳۴ ترجمه ی اشعار ژاپنی از وی در مجله ی «سخن»

به چاپ رسید. در مرداد ۱۳۳۶ از راه زمینی به کشورهای اروپایی سفر کرد

و به پاریس و لندن رفت. ضمناً در مدرسه ی هنرهای زیبای پاریس در

رشته ی لیتوگرافی نام نویسی نمود. وی همچنین کارهای هنری خود را در

نمایشگاه ها به معرض نمایش

گذاشت. حضور در نمایشگاه های نقاشی همچنان تا پایان عمر وی

ادامه داشت.وی سفرهای دیگری به کشورهای جهان نمود.

شعر سهراب

شعر سهراب سپهری رنگارنگ است و خواننده را به افقهای تازه می کشاند.

آثار وی پُر است از صور خیال و تعبیرات بدیع، که با وجودِ زیبایی ظاهری و

تصویرهای بدیع و رنگارنگ، در مجموع از جریان های زمان به دور است.

در اشعار او نقد و پیام اجتماعی کم رنگ است، و در آن پراکندگی و ناهماهنگی

تصاویر به چشم می خورد. اما سهراب در اشعارش به طور کلی و در بعدی

وسیع نگران انسان و سرنوشت اوست. سپهری روح شاعرانه و

لطیفی داشت که برای هر چیز معنی و مفهومی خاص قائل بود. تخیل وی

در همه ی اشیاء باریک می شد و از آنها تصاویری زنده و حساس می ساخت،

بدین علت است که اندیشه ها و تجربه های فکری و عاطفی او به

حالتی دلپذیر درآمده است. سهراب سپهری دارای سبک ویژه ای است که می

توان او را بنیانگذار این شیوه دانست. در واقع می توان گفت قابل توجه ترین

اتفاق در عرصه ی شعر نو در سال ۱۳۳۲، چرخش سهراب

سپهری از زبان نیمایی به زبان هوشنگ ایرانی است. اهمیت این اتفاق از آن

جهت بود که در آن سالها، متأثرین از نیما فراوان بودند، ولی کسی به زبان

هوشنگ ایرانی و زیبایی شناسی او وقوف نداشت.

سپهری، تنها شاعر متأثر از درک هوشنگ ایرانی بود که زبان او را تا حد

چشمگیری تکامل بخشید و اگر این نبود

یکی از ظریفترین و پر ظرفیت ترین دستاوردهای شعر نو، نیمه کاره و ناقص

می ماند. شعر سپهری دارای

تصویرهای شاعرانه و مضامین و مفاهیم عرفانی و فلسفی و غنائی است.

سهراب شاعری بود، غوطه ور در

دنیای شعر و هنر خویش که به همه چیز رنگ شعر می داد. همه ی اشیاء

برای او معنویت داشتند، در ژرفای

هر چیز مادی فرو می رفت و به آن حیات معنوی می بخشد. گویی برای او تمام

ذرات عالم دارای روح و عاطفه و

احساس بودند. زبان سپهری نیز زبانی لطیف و ویژه ی خود اوست. شعرش

دارای تصاویر تازه ولی مبهم است و

از این رو ساده و روشن نیست. خیالات ظریف و تصویرهای زیبا سراسر اشعار

وی را در برگرفته است. او البته

همواره در راه تکامل خویش پیش رفته است و این نکته را از خلال شعرهای

«هشت کتاب» او می توان دریافت.

در کل، سهراب سپهری در شعر با زبان ساده، انسانها را به نگریستن

دقیق در طبیعت و نزدیک شدن و یکی

شدن با آن دعوت می کند. او محیط خود و عصری را که در آن می زیست

نمی پسندید و در جستجوی عالمی والاتر و برتر بود.

منابع:

- شعر معاصر ایران از بهار تا شهریار، جلد دوم / حسنعلی محمدی، ص. ۵۹۹ - ۶۰۵.

- صد شاعر/ خسرو شافعی/ ص۵۰۱-

نويسنده : ADMIN | تاريخ : برچسب:,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |

عمریه غم تو دلم زندونیه

فریدون فروغی صاحب حنجره پر توان پاپ كه تا كنون به مانند او نیامده در نهم آبان سال ۱۳۲۹ در تهران دیده به

جهان گشود.

او فرزند آخر پدر و مادری بود كه در عطش فرزند پسر سوخته بودند. خانواده او با هنربیگانه نبودند به مثال پدرش

تار میزد وشعر می‌گفت. در كودكی پیانو وجاز را آموخت واولین

ساز او به عبارتی درام بود.

همكاری او با شهیار قنبری و اسفندیار منفرد زاده به كلوپ‌های ماركیز و كاكوله بر می‌گردد. همكاری او در

سینما به زمان بازگشت خسرو هریتاش از آمریكا برمی‌گردد هریتاش

قصد ساخت فیلمی‌متفاوت دارد كه به دنبال عوامل دلخواه تورج شعبانخانی و فریدون را می‌یابد.سال ۱۳۴۹

فیلم آدمك هریتاش بادو قطعه آدمك و پروانه من با موسیقی شعبانخانی و

اشعار لعبت والا اكران می‌شود. فریدون فروغی به شهرت می‌رسد هر چند به او خرده می‌گرفتند كه صدای

فرهاد را تقلید می‌كند اما مجبور نبود زیر سایه خواننده محبوبش ری چارلز

نابینا قراربگیرد.در عرض دو سال بعد چندین ترانه را اجرا می‌كند كه شاخص‌ترین آنها ترانه نیاز است كه از

شهیار قنبری است وبا موسیقی منفرد زاده. اما در ادامه فعالیت فروغی

در سینما او همكاری‌هایی با ذكریا‌ هاشمی ‌برای فیلم زن باكره و اجرای ترانه نیاز با آهنگ منفرد زاده وشعر

شهیار قنبری كه منجر به تغییراتی درنام اثر می‌شوند كه ابتدا نامش نماز

بود و امضا تعهدی به ساواك. در سال ۱۳۵۱ فتنه چكمه پوش ساخته همایون بهادران دومین فیلم سینمایی

بودكه فروغی بر تیتراژ آن ترانه ای به همین عنوان اجرا كرد.

نويسنده : ADMIN | تاريخ : برچسب:,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |

«پرويز مشكاتيان» در گذشته در باغي در نيشابور زندگي مي كرد كه در آن آهو، كبوتر، گنجشك را جلد كرده و

با هم آشتي مي داد. ولي وقتي به تهران آمد و اين شهر پر دود و دم را براي زندگي برگزيد، آنچه كه آزارش

مي داد صداي اره برقي سوداگران ساختمان بود كه درختان كهنسال شهر تهران را مي بريدند. شايد او هم

مثل بيضايي كه غمخوار درختان پايتخت است و هميشه فرياد زده كه چرا درختان كهنسال را در اين شهر قطع

مي كنند، آرزو داشت که درختان چندين ساله سرشماري و شناسنامه دار شوند. درختاني كه وقتي قطع مي

شدند گويي دستان «مشكاتيان» را قطع مي كردند. یا مثل ناصر تقوایی بود تقوایی که وقتی در شب کار

گردانان سینمادر یک ماه پیش حضور یافته بود در گفت وگو با اطرافیانش به شدت از قطع درختان انتقاد کرده بود

وحتی در اهمیت درختها گفته بود درختها از انسانها مفید ترند.

تلویزیون آدم رااز همه چیز نابود می کند

مرحوم مشکاتیان همواره گلایه مند وضعیت موسیقی درایران بوده است .مثلا او در سالهای ابتدایی دهه

هشتادکه مدتها بود کنسرت برگزار نمی کرد گفته بود كنسرت برگزار نكردنش دليل خاصي ندارد، ولي در عين

حال شرايط برگزاري كنسرت درايران را نابهنجار خوانده بود. او مي گفت كه اجراي كار هنري انگيزه مي خواهد و

تلويزيون با پخش اين موسيقي ها ، آدم را از همه چيز نااميد مي كند. در سال هاي گذشته بيشترين درخواست

او در ايران نه فقط بودن و تنفس كردن در كنار مردم بوده است.

راز ماندگاری به روایت مشکاتیان

مشكاتيان در سال 79 در مصاحبه اي ديگر در عين حال گفته بود شايد راز ماندگاري در حضوري كم رنگ تراست،

چون او هميشه اعتقاد داشته كه هنر با صنعت فرق مي كند. صنعت حياتش در تكثر و توليد انبوه و هنر در يگانه

آفريدن است. هنرهاي اصيلي چون شعر ، موسيقي و عرفان هيچگاه نمي توانند توليد انبوه داشته باشند.

بنابراين هنرمندي كه به گيشه و گوشه بازار فكر كند از اول لنگ مي زند.

مخالف تلويزيون

مشكاتيان همانند ديگر هنرمندان ايراني در سال هاي اخير دل پري از تلويزيون داشته است، همانند انتقادات

شايد كليشه اي؛ اما هميشگي اهالي موسيقي از تلويزيون. او چند سال پیش در گفت وگویی درباره تلویزیون

گفته بود: وقتي تلويزيون براي پخش صداي يك ساز شش هزار ساله ، آن را در پشت گل بسياري پنهان مي

كند چگونه جوانان بايد به شناخت كافي از هنر اصيل مثل موسيقي برسند؛ آن هم در زمانه اي موسيقي لوس

انجلسي دست به دست مي چرخد و ناشران در پي تكثير نوارهاي كپي شده از لس آنجلس هستند.

عمدا می خواهند مارا از دور خارج کنند

مشكاتيان زماني گفته بود فكر مي كند صدا و سيما تعمدا مي خواهد، كساني را كه دلي در آتش دارند از دور

خارج كند؛ چون اين همدلي سليقگي نمي تواند ناآگاهانه باشد، گوينده اي كه شعر حافظ را نادرست مي

خواند يا مي خواهد به حافظ دهن كجي كند يا به مردم؟

مشکاتیان :آیا میهن بد است ؟

گلايه هاي “مشكاتيان “ از تلويزيون در سالهای اخیر هیچ گاه تمام نشد . “ميهن اي ميهن“ شعري از لاهوتي

است كه مشكاتيان و دوستانش آن را هم قبل از انقلاب مي خواند و هم آن را در جريان انقلاب ، بعدها نيز يكي

از دوستانش روي اين شعر آهنگ مي گذارد و استاد شجريان هم آن را مي خواند.چند سال قبل وقتي اين

آهنگ را از راديو پخش مي كنند، شعر “ مهين اي ميهن “ را از آهنگ بيرون مي كشند. او بعدها با عصبانيت اين

سوال را مطرح كرده بود آيا ميهن بد است ؟ اگر بد است من هم بايد بدانم چرا شعر لاهوتي را سانسور

كردند.؟ او مي‌گويد وقتي اينجور با من رفتار مي‌كنند چرا بايد از من بپرسند: استاد چرا كم كار شده ايد؟

کنار کشیدن و انفجار

مرحوم مشکاتیان براساس گفت وگوهایی که از او منتشر شده در اين سال ها همیشه فضا را قدري نامحرم

دانسته و شايد اين موضوع از نظر خودش كمي احساسي بود تا منطقي. «مشكاتيان» تنها يك چيز را خواسته

بود حرمت براي چيزي كه براي او عشق بود؛ يعني موسيقي. در عين حال مشكاتيان هنرمندي بوده كه هيچ

گاه نخواسته كنار بكشد، چون از نظر او هنرمندي كه كنار بكشد منفجر مي شود.

در آرزوی اجرای مجدد با شجریان وعلیزاده

پرويز مشكاتيان، از دوسال پیش همنطور که گفته بود با «محمدرضا شجريان» و «حسين عليزاده» گفت‌گوهايي

انجام داده بودتا گروهي متشكل از بزرگان موسيقي سنتي براي اجراي موسيقي كنار هم بنشينندآرزویی که با

مرگ نابهنگامش هیچ گاه به آن نرسید. مشکاتیان در آن زمان گفته بود که استاد شجريان حرفي ندارند و اعلام

آمادگي كرد‌ه‌اند ،استاد عليزاده كه پا را فراتر گذاشتند و گفته‌اند كه اگر اين گروه تشكيل شود من در آن دايره‌

زنگي هم خواهم زد!

شجریان و مشکاتیان

«محمدرضا شجريان» و «پرويز مشكاتيان» سالها در كنار هم موسيقي‌هاي به ياد ماندني را خلق كردند.اين

ارتباط و همدلي تا آنجا ادامه يافت كه اين دو هنرمند كنسرت‌هاي بسياري را در داخل و خارج از كشور اجرا

نمودند اما به يك‌باره و بر اثر برخي اختلافات و مشكلات اين دو استاد بزرگ موسيقي از هم جدا افتادند.

در اين سالها «شجريان» و «مشكاتيان» هركدام جداگانه به فعاليت پرداختند و در هيچ كدام از برنامه‌ها و

كنسرتهايي همديگر نيز حضور نيافتند.

اما دوسال قبل در اولين روز از برگزاري كنسرت «شجريان»، «پرويز مشكاتيان» در برنامه او حضور يافت و قبل از

شروع شدن كنسرت اين دو هنرمند بزرگ كشورمان دور از چشم همگان با هم روبه‌رو شدند و يكديگر را به

نشانه برطرف شدن اختلافات و كدورتها در آغوش گرفتند.پس از صحبتي كوتاه ، «مشكاتيان»در تالار و

«شجريان» بر روي سن قرار گرفت و كنسرت با تشويق‌هاي مردم آغاز شد.

نويسنده : ADMIN | تاريخ : برچسب:,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |